بیاد مادر بزرگ که هرساله در این ایام گلدان های شعمدانی هایش رابرای میهمانی بهار به حیاط خانه میبرد
در راه
آنچه من می بینم
ماندن دریاست
رستن وازنورستن باغ است
کشتن شب به سوی روز است
گذرا بودن موج وگل و شبنم نیست
گرچه ما می گذریم
راه می ماند
غم نیست
( اسماعیل خویی )
( اسماعیل خویی )
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen